कविता

कविता

! रीत जगाची न्यारी !

जोवरी पैसा तोवरी बैसा
म्हणतील पाटावरी
कशी ही रीत जगाची न्यारी !!

भरल्या पोटा देती निमंत्रण
आग्रह करुनी वाढती भोजन
गरीब, भुकेल्या कुणी न पुसते
उपाशी मेला तरी
कशी ही रीत जगाची न्यारी !!१!!

पैशाकडे येतो पैसा
न्याय जगाचा ऐसा कैसा
धाव पळीची गरज नाही तरी
दारी उभ्या मोटारी
कशी ही रीत जगाची न्यारी !!२!!

कष्ट करुनी करी कमाई
त्यासच छळते ही महागाई
कष्टाविनही मजेत जगतो
सदैव भ्रष्ट्राचारी
कशी ही रीत जगाची न्यारी !!३!!

मैत्री

वाटलं होतं खूप उशीर झालाय
नवे सवंगडी मिळवायला
उतू चाललेलं मनातलं
कुणालातरी सांगायला

बराच आनंद
बरंच दु:ख
आणि साचून राहीलेलं
बोचरं सुख
कधी वाटलेला मोकळेपणा
तर कधी लागलेली रुखरुख
वाटलं होतं खूप उशीर झालाय
हे सगळं बोलायला
उतू चाललेलं मनातलं
कुणालातरी सांगायला

काही अनुभव
काही भावना
काही अतीव सुखाचे क्षण
काही तीव्र वेदना
कधी जाणवलेला एकटेपणा
तर कधी हवासा वाटणारा एकांत
वाटलं होतं खूप उशीर झालाय
हे सगळं बोलायला
उतू चाललेलं मनातलं
कुणालातरी सांगायला

उत्तर शोधता शोधता
एकदा सहज उमगलं
मैत्रीच्या नात्याचं
गुपीत मग समजलं
उशीर कसला हो
आणि लवकर ते काय
आयुष्यरूपी दुधावरची
मैत्री म्हणजे साय

वेळ लागत नाही
ऋणानुबंध जुळायला
सभोवतालच्या गर्दीतून
'आपली' माणसं हुडकायला
योग मात्र यावा लागतो
त्यांना शोधू लागायला
आपल्याच नशीबाचं दान
नियतीकडून मागायला।

V